7 - De allerlaatste week...

Met gemengde gevoelens begin ik(Mir)aan ons laatste verhaal. Op dit moment zitten we in het welvarende Monterrey, een van de meest Amerikaanse steden hier in Mexico. Vanochtend vroeg hebben we een vlucht gehad vanaf Chihuahua naar hier en morgenochtend gaan we verder met al dat vliegtuigengeweld.Dan vertrekkenwe namelijk naar Mexico City, en na een paar uur wachten mogen we verder naar Cancun en vanaf Cuncun hebben we onze laatste vlucht, naar Nederland! Ja, een uitroepteken, want we zijn blij om straks jullie allemaal weer te zien, maar wat hadden we graag nog gebleven. Het backpackreizen is ons geweldig goed bevallen, hoewel het sjouwenmet onze (inmiddels overvolle) backpacks toch regelmatig voor flink wat zweetdruppels zorgt, zoals vandaag met 38graden.

Eerst nog even terug naar bijna 2 weken geleden: onze aankomst in Guadalajara (Mexico´stweede grote stad)! De avond was inmiddels al gevallen toen we op het busstationopgehaald werden door de familie van een Mexicaanse vriendin van Sander´s ouders. Het was een erg welkom onthaal en de dagen daarna zijn we ontzettend verwend. Terecht trots op hun stad en omgeving, werden we overal mee heen genomen en hebben we het centrum met heel veel fonteinen bekeken, een tochtje gemaakt naar het grootste meer van Mexico, een tequilafabriek bezocht en zijn we naar een plein met mariachi-muziek(typisch Mexicaans, zie filmpje) geweest, datzijn oorsprong in deze stad heeft.

Om ons kleurtje nog even bij te bruinen voordat we morgen weer in Nederland aankomen, zijn wenog 2 dagen inMazatlán, aan de Pacifische kust, geweest.Daar hebben we voor het eerst ook echt goed kunnen partyen (Guatemala is in het laagseizoen nietbepaald een partyplace en in Mexico-City stond er voor een club een enorm lange rij) Nou.. zon, zee en strand, wat wil een mens nog meer? Tja, bijna niets, maar wel indrukwekkende canyons! Dus in ons allerlaatste weekje hebben we vanaf de kust een trein genomen naar het noorden van Mexico, die langs de Copper Canyon gaat. Ditis de grotere broer van de Grand Canyon in Arizona en vormt het leefgebied van de Tarahumara (of Raramurí), eeninheemse bevolkingsgroep.Het was geweldig om in de tussenwagons te staan waar de wind ongestoord kan waaien en met de trein door tunnels en over bruggen door de enorme canyons te denderen! In het plaatsje Creel (toont wat overeenkomsten met Creil in de Noordoostpolder, zoals dat het ook in the middle of nowhere ligt ;)) zijn we uitgestapt en hebben we 4 dagen vertoefd. Per pickuptruck, mountainbike (yep, ik heb mn angst sinds mn val weer een beetje overwonnen!) en paard (met gids) hebben we de canyons verkend en ons vergaapt aan de dit prachtige, ruige berglandschap.

En nu morgen weer terug vliegen naar Nederland.. Heel gek na tien weken,nu kunnen we alleennog maar in de verleden tijd over deze reis praten. Dromen voor volgende reizen gaan door verhalen van andere backpackers al door ons hoofd (met camper door de VS, eilandhoppen op de Fillipijnen, Cambodja, Nieuw-Zeeland), maar dat blijft voorlopig waarschijnlijk alleen bij dromen.. Deze was onvergetelijk.

6 - Mexico City en Guanajuato

Om te beginnen geweldig nieuws: we zijn sinds vorige week donderdag verloofd! We zouden die dag naar het antropologisch museum gaan (dacht Mirjam), maar toen we er bijna waren stond haar een verrassing te wachten;-) We zijn naar een groot park gegaan, ik heb haar meegenomen in een roeibootje en haar ten huwelijk gevraagd! En gelukkig zag ze het wel zitten ommet mij te trouwen, dus de dag kon niet meer stuk, helemaal niet meer toen we daarna een boottocht in een gondel gingen maken en ´s avonds uit eten gingen in een mooi restaurant.

Inmiddels is dat alweer bijna een week geleden en in de tussentijd hebben we veel gedaan! Op onze weg naar Mexico City zijn we gestopt om een stuk woestijn met torenhoge cactussen te bekijken. Erg apart, sommige waren meer dan 3 meter hoog. De volgende dag zijn we vertrokken naar Mexico City,een van de grootste steden ter wereld,en meteen toen we aankwamen merkten we dat het behoorlijk druk was. Met backpack en al moesten we onszelf letterlijk de metro in gooienen nadat ik eerst met mijn backpack tussen de deur bleef steken lukte het ons eindelijk om erin te komen;-) Uiteindelijk kwamen we heelhuids aan in een hotel midden in het centrum, ideaal om van daaruit de stad te verkennen. Van tevoren hadden we een grote chaos en veel luchtvervuiling verwacht, en dat jeconstant je hand op je broekzak zou moeten houden om te voorkomen dat je beroofd wordt, maarhet viel alles mee! Natuurlijk zijn er een hoop mensen en veel verkeer, maar het is een geweldige stad en we zijn er 4 dagen gebleven.Het oude centrum bevat veel historie,naast mooie koloniale architectuur zijn er ook overblijfselen van de grote Aztekentempel die de Spanjaarden bij hun aankomst verwoesthebben. Zoals heel veel kerken in Mexico, is ook de kathedraal van Mexico-stad gebouwd met de stenen van de verwoeste tempel. Verder hebben we mooie parken, het grote antropologisch museum, de kathedraal van Maria Guadelupeen nog veel meer bezocht. Die kathedraal is een moderne megakerk en een bedevaartsoort voor Mexicanen, Maria Guadelupe is de beschermvrouwe van Mexico. Een aparte plek met priesters die met waterkwasten mensen zegenen en proberen te genezen, rolbanden die voorbij het beeld van de maagd van Guadelupe gaan om te zorgen dat iedereen zo dichtbij mogelijk kan komen, en mensen die op hun knieën de berg beklimmen waar deze maagd in een droom aan iemand verschenen zou zijn. Een uurtje rijden vanuit Mexico City liggen de piramides van Teotihuacan waar we uiteraard ook heen zijn geweest. Het is een enorm terrein, de piramides zijn hoog, maar dan ook echt hoog, en het was rond 35 graden, dus we waren redelijk uitgeput aan het eind van de dag. Toen we op de bus aan het wachten waren zag Mir opeens iets bewegen in de struiken, en toen we het van dichterbij gingen bekijken bleek het een slang te zijn! Hebben we er toch nog een gezien op onze reis, we waren al bang dat dat niet meer zou gebeuren;-)

Na de drukte van Mexico-stad belandden we in het rustige en idyllische Guanajuato, met kronkelende straten en mooie pleintjes (filmpje). We hadden een superhotel met een hele aardige eigenaar, een keuken en een dakterras met uitzicht op de stad! Dus voor de tweede en derde keer op onze reis hebben we weer eens zelf gekookt met veel groente en zonder vlees, want zelfs vlees word je zat als je er elke dag ladingen van eet. In Guanajuato heb ik (Sander) het Museo del Momias bezocht, je raadt het al, een museum vol met mummies. Eigenlijk zijn het geen mummies maar gewoon goed bewaard gebleven lichamen van doden die ze ooit opgegraven hebben tijdens het ruimen van een begraafplaats. Het was nogal luguber, gelukkig was Mir niet mee want alleen al de foto´s vond ze niet zo fijn;-) Dit museum is echt typerend voor Mexico, ze hebben hier een aparte affiniteit met de dood, wat je bijvoorbeeld ook terugziet in de Dag van de doden, het grootste feest van het jaar in Mexico.

We merken dat alles steeds moderner wordt naarmate we naar het noorden reizen en dat heeft zijn voordelen, maar we missen tochwel heteenvoudige levenvan Guatemala en het reizen over hobbelige wegen in de chickenbussen. Maar natuurlijk is het ook wel relaxt dat we nu kunnen slapen in de bus en dat we altijd warmwaterdouches hebben!

Gister zijn we heel hartelijk ontvangen door de familie Mendieta in Guadalajara, dit is de familie van een vriendin van mijn ouders. We kunnen hier een paar dagen logeren en dat gaat ons waarschijnlijk goed bevallen want het is hier beter danalle hotels waar we tot nu toe geweest zijn!

5 - Hooglanden Guatemala en Zuid-Mexico

Eigenlijk wil ik hier niet mee beginnen - te cliche - maar het is wel heel erg waar: de tijd gaat veel te snel! Sinds een weekje zijn we weer terug in Mexico, het zuiden ervan. Guatemala hebben we achterons moeten laten helaas, het is een prachtig land. Bij Lago Atitlan hebben we nogeen mooi uitkijkpunt in de bergen die om dat meer liggen beklommen, genaamd de Indian Nose. De laatste dagen in Guatemala hebben we doorgebracht in een dorpje waar we voor het eerst de meerderheid van de mensen in klederdracht zagen lopen (dus ook de mannen en de jongeren) en waar 15 jaar geleden nog maar 2 auto´s rondreden. Dit dorpje, Todos Santos, ligthoog in de bergen en isalleen bereikbaar over een hobbelige weg. Een restaurant is er niet, dus we hebben moeten eten waar de lokalen ook eten. Maar inmiddels zijn we daar aan gewend. Voor deze dorpelingen is Spaans hun tweede taal (hoewel sommigen het bijna niet spreken), normaal praten ze in het Mam. We hebben met een gids een prachtige wandeling door de omgeving gemaakt, die sterk verschilt van waar we tot dan toe geweest waren. Ook hebben we de tradionele chuj geprobeerd, een mini-hutje met daarin een sauna. Voor de meeste mensen is het hun douche. Velen levenvan minimum-inkomen en omdat in de VS relatief goed loon te verdienen valt, zelfs al is het zwaar onderbetaald, gaan veel jonge mannen daar een paar jaar werken. Onze gids vertelde veel over de problemen die in Guatemala spelen: van grote corruptie endiscriminatie van de indiaanse meerderheid (!) die bijv geen enkele zetel hebben in het parlement. Typerend voor het politieke klimaat hier is dat we hoorden dat mensen verwacht hadden dat in de afgelopen weken een coupe door de militairen gepleegd zou worden. Ook typerend: wanneerde lokalen vragen wat ik (Mirjam) inNederland doe enik dan vertel dat ik rechten studeer, beginnen zevaak twee dingen te roepen: 'mucho dinero' (= veel geld) of 'muchocorrupcion'. Tja, danzeg maardat het in Nederlandbest anders werkt..

Ook in Mexico zijn we in de politieke achtergronden gedoken en hebben we een documentaire gezien over de Zapatisten, een beweging die sinds 1994 in de staat Chiapas actief is en vecht voor de onderdrukte rechten van de indiaanse bevolking. Daarbij wordt geweld, vanhun zijde en vande zijde van de regering,niet geschuwd. In Guatemala hoorden we van een stel dat zijeen Zapatistendorp bezocht hadden en daardoor dachten we dat dat makkelijk kon, maar in de stad San Cristobal vertelde een man met wie we heel lang hebben staan praten dat dat strikt verboden is en de overheid nogal paranoia is op toeristen die dat willen doen. Toch maar niet gedaan dus.. Gelukkig mogen we wel de prachtige natuur van deze streekbezoeken: per boot overeen rivier tussen hogecanyons,een bezoek aan degrootste waterval van Midden-Amerika enzwemmen in natuurlijke turquoise bassins. Ook hebben we een aantal indrukwekkende ruines (Palenque, Bonampak en Yaxchilan) bezocht die middenin de jungle liggen. Doorde hoge luchtvochtigheid duurde het, ondanks de tropische temperaturen,een dag of 2 voor mijn shirtje die door flinke regenbui een beetjenat geworden was weer droog was. Wat dat betreft zijn we erg blij met het geweldige, niet zo klamme weer,hier in Oaxaca waar we nu zijn. De afgelopen twee dagen hebben we rondgelopen en vanalles bekeken in deze relaxte stad. Morgen vertrekken we naar het chaotische Mexico-City, wat heel anders zal zijn dan wat we de afgelopen weken meegemaakt hebben!

P.S. Een kippenvelverhaal? Lees verder..Insecten, ik was er erg bang voor voordat we aan deze reis begonnen, maar op een paar spinnetjes eneen paarranzige kakkerlakken na valt het best mee leek me. Tot Sander bij Lago Atitlan in onze kamer een vies en ongeveer 5 cm groot beestje doodde, geen idee wat dat was. Het muntje viel twee dagen later toen ik een shirt van het bed optilde en daaronder een prulletje lag. Afval, dachten we. Maar toen Sander het 'afval' optilde kwam het tot leven en sprong het op het bed. Ahhhhhhhhhh, een schorpioen! Ik heb echt als een malle staan schreeuwen en ook Sander had t niet al te best. Uiteindelijk heeft San hem heldhaftig met een slipper doodgemaakt. Toen konden we dit gruwelijk stuk ongedierte eens beter bekijken en tja.. dit leek wel heel veel op het beestje van 2 dagen geleden, alleen een stuk groter. Een wonder dat dit monster Sander niet gestoken of gebeten heeft, hoewelschorpioenen giftiger zijn naarmate ze kleiner zijn...

4 - Antigua en Lago Atitlán

Dankzij een weekje taalschool in Antigua kunnen we ons nu perfect redden in Guatemala! Ons Spaans is natuurlijk niet heel goed maar we kunnen nu wel redelijk een gesprek voeren met de mensen hier, wat het reizen nog een stuk leuker maakt. Antigua was weer heel anders dan wat we tot nu toe van Guatemala hadden gezien. Er wonen veel Europeanen en Amerikanen, die vaak ook eigenaar zijn van de cafe´s, bars en hotels. Alles is perfect onderhouden, er is een Mc Donalds, (met een prachtig uitzicht in de tuin, zie foto), het lijkt soms alsof je in een stad in Spanje bent!

Op de taalschool hadden we elke dag les vanaf 8 uur, 6 uur per dag, met een privéleraar. En daarnaast nog huiswerk, best pittig! Gelukkig hebben we in die 6 uur samen met onze leraren ook een aantal excursies gedaan, o.a. naar een indiaans dorpje waar men nog in traditionele kleding loopt. Ze legden veel uit over hun tradities en de kleding, we mochten tortilla´s maken en het hoogtepunt was toch wel dat Mirjam en ik een trouwritueel na moesten spelen;-) Met de bijbehorende kleding en na 9 maanden een babytje erbij natuurlijk, zie foto.

In Antigua logeerden we in het huis van de ex-vrouw van de eigenaar van de school. (de eigenaar, Marco, kwam wel elke dag langs..) Het is een grote familie, twee zoons wonen nog thuis (allebei boven de 30) maar aangezien de rest van de familie ook in Antigua woont komen er elke dag veel mensen over de vloer. Erg gezellig maar af en toe verwarrend wie wie is! Het eten was er geweldig, beter dan in de restaurants, de afgelopen dagen hebben we dat echt gemist!

Verder hebben we vlakbij Antigua nog een actieve vulkaan beklommen, erg apart want het lijkt net of je op een gigantische barbecue staat. Op een gegeven moment voelde het ook alsof je schoenenzolen aan het smelten waren! Gelukkig viel dat laatste mee maar we hoorden wel van een andere gast dat hij nieuwe schoenen had moeten kopen omdat zijn zolen gesmolten waren:-)

Inmiddels zijn we sinds 2 dagen in San Pedro, een dorpje aan het meer Atitlán. Aldous Huxley schijnt ooit geschreven te hebben dat dit een van de mooiste meren ter wereld is en hij zou best eens gelijk kunnen hebben. Als het helder weer is kun je de vulkanen en bergen die het meer omringen schitterend zien liggen. Helaas voor ons gebeurt dat niet zo heel vaak want het regenseizoen is begonnen! Meestal is het ´s ochtends mooi weer, wordt het tussen de middag bewolkt en regent het aan het eind van de middag en begin van de avond. Vandaag hebben we gekayakt en waren we net niet op tijd terug... Zodra de zon niet meer schijnt gaan de temperaturen ook snel omlaag.

Gister hebben we een ander stadje aan het meer, Santiago Atitlán, bezocht waar het markt was. Echt mooi hoe de mensen gekleed zijn en ook de stoffen die men op de markt verkoopt zijn schitterend. Ik heb er nog een traditinele korte broek gekocht en Mir een mooi geborduurde sjaal, foto´s daarvan komen waarschijnlijk nog wel. In veel dorpen in dit deel van Guatemala is het katholicisme heel erg vermengd met oude volksreligies, zo ook in Santiago waar ze ´Maximón´ vereren. Het is onduidelijk waar het geloof in deze heilige precies vandaan komt, maar ze geloven dat het vroeger een priester was. We hebben het huis van Maximón bezocht, een surrealistische ervaring. Hij heeft altijd een sigaar in zijn mond (als offer) en ze geven hem allerlei eten en drinken. Volgens de sjamanen die erbij zaten kan hij voorspoed brengen en ziekten genezen. In het huis van Maximón hadden ze ook nog beelden van een aantal andere heiligen, waaronder Jezus, die ze als één van de heiligen schijnen te zien. Naast dit katholiek/mayageloof zijn er in Guatemala veel pinkster- en evangeliegemeenten. Je merkt aan alles dat religie een heel belangrijk onderdeel is van de samenleving, op de chickenbussen staan bijvoorbeeld teksten als ¨Jésus es Senor¨ en twee keer hebben we meegemaakt dat er mensen kwamen evangeliseren in de bus.

Ok, dit was het voor deze keer, over ongeveer een week hopen we weer in Mexico te zijn en ons volgende verhaal te schrijven! Het ga jullie goed!

3 - Van de caribische kust naar Guatemala

Hoi allemaal! Allereerst bedankt voor al jullie berichten, het doet ons goed om te weten dat jullie aan ons denken! We zitten inmiddels een week in Guatemala. Een ontzettend fascinerend land waar écht alles anders is als thuis. In Mexico merk je veel Amerikaanse invloeden, maar hier is dat een heel stuk minder. Veel mensen, vooral de vrouwen, lopen in traditionele kleren met felle kleuren. Het voelt hier veel authentieker dan in de toeristische gebieden in Mexico waar we geweest zijn. Vooral in het begin werden we erg geraakt door de armoede, de meeste mensen moeten hard werken om rond te komen en hun vaak grote gezin te kunnen onderhouden. Kinderen beginnen heel vroeg met werken, in winkels, als schoenpoetser of ze verkopen op straat vanalles zoals chocolade of bananencake. Maar ondanks de armoede komen de meesten juist heel gelukkig over! Het is gek om dit aan de ene kant te ervaren, terwijl we aan de andere kant elke dag geconfronteerd worden met krantenberichten over een corrupte president, vermoorde buschauffeurs en allerlei overvallen. Gelukkig hebben wij van dit alles nog niets gemerkt.

Toen we in Guatemala aankwamen, was het gelijk even wennen wat betreft het vervoer. Reden we in Belize nog op goede wegen (de enige paar die daar zijn) met Nederlandse dance-muziek (jaja, Vengaboys, DJ Jurgen ect) door de speakers schallend, eenmaal in Guatemala werd de rit nogal hobbelig en moesten we ons goed vast houden. Om de gaten in de weg te ontwijken reed de chauffeur namelijk van de ene kant van de weg naar de andere kant. Maar no worries, ze weten de bussen toch elke keer weer veilig bij de bestemming te brengen en de band verwisselen na een klapband was binnen no time gepiept. Meestal zitten we in microbusjes, opgepropt tussen Guatemalezen die overal in- en uitstappen. De busschauffeurs geven vaak een persoonlijk tintje aan hun bus door ´m soms met vanalles vol te hangen (zie hieronder). Ook bepalen zij wat voor muziek er gedraaid wordt, vandaag draaiden ze spaanstalige worshipmuziek (geweldig!), maar we hebben alles al gehoord van salsa tot een soort guatemalese schlagermuziek. Communiceren op de weg gaat door middel van de claxon, ter waarschuwing, begroeting, attentie, uiting van boosheid of gewoon wanneer de chauffeurs zin hebben.

Als eerste zijn we naar Tikal gegaan, dit zijn ruines van een grote Mayastad in het noorden van Guatemala, Wat het vooral heel bijzonder maakte was dat de ruines midden in de jungle liggen. Overal apen in de bomen (filmpje) en een hoop prachtige vogels. Verder hebben we de afgelopen dagen gezwommen bij een gloeiendhete waterval en in een soort natuurlijke bassins diein een eeuwenlang proces gevormd zijn in een rivier.Allebei hele mooie natuurwonderen. Bij die laatste, Semuc Champey genaamd, sliepen we in een eco-lodge, echt in the middle of nowhere. Dat betekende onder andere dat het licht om 21.30u uit ging. Het was er wel erg gezellig met veel andere backpackers en goed eten! Gisteren een koffieplantage bezocht en natuurlijk een bakkie gedaan. De communicatie gaat op zich wel aardig, we redden ons in ieder geval, maar een beetje meer onderwijs kan geen kwaad.

Daarom zijn we vandaag naar Antigua vertrokken, een koloniale stad, gelegen tussen 3 vulkanen,waarvan de oude Spaanse gebouwen erg goed bewaard zijn gebleven. De komende week krijgen we intensief één op één les in het Spaans, gaan we de stad en de omgeving verkennenen logeren en eten we bij een Guatemalese familie. Een groooote familie. De mensen trouwen hier vroeg en krijgen meestal veel kinderen, overal kiddies dus!

Het lijkt alweer heel lang geleden, maar sinds onze laatste blog hebben we natuurlijk ook nog het zuidelijke deel van Yucatán en Belize bezocht! Nadat we ons duikbrevet in de pocket hadden, zijn we vertrokken, naar Tulum. Daar hebben we van het prachtige strand genoten maar mijn (Mirjam's) lenzen werden van die kleine zandkorreltjes en het gebrek aan een beetje schone wasbak niet heel blij). Helaas had de Mexicaanse regering besloten om in het hele land alle archeologische sites te sluiten, dus de Maya-ruines van Tulum hebben we vanaf een afstandje moeten bekijken. Toen naar Belize. Het enige Engelstalige land in Centraal Amerika, met veel Creolen en een reggae-sfeer.

Vanaf het eiland Caye Caulker hebben we een laatste duiktrip gemaakt waarbij we veel Nurse sharks hebben gezien. Heel gaaf! De volgende dag hebben we, vlakbij de grens met Guatemala, grotten bezocht met overblijfselen van mensenoffers en voedseloffers die de Maya´s brachten om de goden gunstig te stemmen. Om er te komen moesten we diep de jungle in met een gids (Sander heeft onderweg nog een termiet opgegeten, die smaakte naar een soort kruiden / pepermunt,-) en schijnen heel voedzaam te zijn). Vervolgens de grotten in, waar we soms zwemmend, soms lopend door ondiep water doorheen gingen. Overal lagen stukken van offerpotten en na ongeveer 800 meter stuitten we op een paar schedels en een compleet skelet van een jonge vrouw! Heel bizar om daar op je sokken tussen te lopen, zonder hekken of wat. We hebben dus een hoop meegemaakt en gaan de komende week ons Spaans bijspijkeren.

Tot de volgende blog!

2 - Duiken op Isla Cozumel!

Hoi allemaal!

Even een update van ons, velen van jullie vragen zich af hoe het met ons gaat nu de Mexicaanse griep uitgebroken is. Gek om, of all places, in het land te zitten waar dat gebeurt! Met ons gaat het gelukkig goed en er zijn in de omgeving waar we nu zijn (Quintana Roo) nog geen gevallen van de griep geconstateerd. We hebben soms zelfs het idee dat julie er in Nederland veel meer van meekrijgen dan wij hier, op straat merken we er helemaal niets van! Maar via internet houden we elke dag het nieuws in de gaten. De komende maand reizen wij in een gebied waar tot nu toe nog geen mexicaanse griep is vastgesteld (we gaan over een paar dagen naar Belize en dan naar Guatemala), dus we hopen dat dat nog even zo blijft! Wat we daarna gaan doen weten we echt nog niet, we waren van plan richting Mexico-stad te reizen maar dat hangt nu helemaal af van de verdere ontwikkelingen.

Waar ik (Sander) wel last van heb gehad is het eten hier! Ik had een lichte darminfectie met diarree. Gelukkig heb ik van de arts waar we toch maar heen zijn gegaan een antibioticakuur gekregen (eergisteren) en nu is het alweer over. Mirjam heeft gelukkig nog nergens last van gehad. Dit allemaal wat betreft onze gezondheid, nu over naar het leuke gedeelte: we hebben duiklessen genomen en afgelopen zaterdag ons brevet gehaald! De lessen waren veel intensiever dan we verwacht hadden, naast de praktijklessen met allerlei oefeningen in het water moesten we ook een dik theorieboek doornemen. We hebben 2 dagen tot laat in de avond zitten studeren! (en dat in onze vakantie;-) Maargoed, we zijn dik geslaagd en zouden eigenlijk zondag onze eerste ´echte´ duik gaan maken, maar precies op dat moment werd ik ziek. Uiteindelijk zijn we een paar dagen langer op het eiland (Cozumel) gebleven zodat ik mijn antibioticakuur kon afmaken en hebben we vandaag de duik gemaakt! Het was schitterend, we zagen geweldig hoge rots- en koraalformaties onder water, veel tropische vissen, een zeeschildpad van 1 meter en op het allerlaatst nog een kleine nurse shark. We waren niet van plan om in Belize te gaan duiken maar zitten er nu ernstig over te twijfelen om dat wel te gaan doen! Een gast die ook meedook heeft onderwaterfoto´s genomen die hij naar ons gaat mailen, zodra we ze hebben zetten we er een paar online.

Behalve het duiken is er op het eiland niet zoveel te beleven, het is überamerikaans en je komt hier behalve mexicanen alleen maar amerikaanse toeristen tegen. Er zijn hier dan ook overal toeristenwinkeltjes en restaurants en ´yo amigo, come take a look! ´, come inside my friend, I wait for you! ´ en ´Hey dude, I got it! ´ zijn nog maar een paar van de openingszinnen die we elke 10 seconden hoort als we over straat lopen. Je begrijpt dat we het na een week wel een beetje gehad hebben hier, gelukkig vertrekken we morgen naar Tulum! Je merkt trouwens overal dat de mexicanen meestal heel aardig zijn, maar ook bijna altijd zoveel mogelijk geld aan je willen verdienen. We hadden bijvoorbeeld met de scooterbaas afgesproken dat we een paar dagen later voor 200 peso een scooter zouden kunnen huren. Toen we de scooter kwamen halen, was hij dat natuurlijk vergeten en vroeg hij doodleuk 350 pesoJ. Vervolgens moet je dan weer opnieuw gaan onderhandelen en uiteindelijk hebben we 220 betaald. Ach, je went eraan en vaak is het juist wel grappig. Dat was het voor nu, het ga jullie goed en heel af en toe missen we Nederland toch wel een beetje vooral nu het morgen Koninginnedag is!

Liefs,
Sander en Mirjam

1 - De eerste week

Onze eerste dagen in Mexico zitten erop! Het was (en is) erg wennen. Alleen al de jetlag, waar vooral Mirjam nogal last van had. Maar dat is ook niet heel gek als je pas hoort te gaan slapen op het moment dat het in Nederland eigenlijk al 7 uur ´s ochtends is. Verder lijkt het ook, hoewel het de dagen voor ons vertrek in Nederland lekker warm weer was, of Mexico een grote sauna is. Tel daar een andere cultuur, het Spaans en ander eten bij op en je begrijpt dat we even moeten wennen. Maar so far so good, we vinden het ontzettend gaaf!! Het eten is erg lekker, alleen eten de Mexicanen blijkbaar de hele dag vlees want je kunt bijna geen ontbijt of lunch bestellen zonder. Dat ze veel van eten houden is ook wel te zien aan de gemiddelde buikomvang hier.Het contrast met Nederland is groot: hier speelt het leven zich grotendeels buiten af. Vooral de mannen hangen wat rond, praten met elkaar en proberen tussendoor hun zaken te regelen en aan vanalles wat geld te verdienen.

Na aankomst op Cancún waren we lekker snel op Isla Mujeres, een eiland vlak voor de kust van Cancún. Het openbaar vervoer is hier goed geregeld, al rijden bussen in dit relaxde land niet zo op tijd als in Nederland. Op dit eiland waren we van plan om even bij te komen van onze reis, maar toch hebben we meteen al veel ondernomen. O.a. zijn we naar een zeeschildpaddenfarm geweest en zijn we met een bootje naar Isla Contoy gevaren, een beschermd natuurgebied vanwege de vele vogels die er broeden. Dit was tegelijk een echt bounty-eiland met witte stranden, helder water en palmbomen. We zagen er een grote rog (zie filmpje), veel leguanen en hagedissen en veel pelikanen.Gisteren was een Maya-dag, we hebben 2 opgegraven Mayanederzettingen bekeken (Chichén Itzá en Ek Balam). Ook nu nog leven er veel Maya´s in dit deel van Mexico, een taxichauffeur probeerde ons een paar zinnen Maya te leren maar de uitspraak was voor ons echt onmogelijk! De meeste mensen hier zijn heel vriendelijk en nemen soms uitgebreid de tijd om een praatje te maken, dit is erg leuk en tegelijk heel goed voor ons Spaans. Toch blijft communiceren moeilijk en zijn we blij als we iemand tegenkomen die ook Engels spreekt.

De komende paar dagen gaan we Mérida (west-Yucata) bekijken en dan reizen we weer richting Isla Cozumel, een eilandje waar we willen leren duiken. We hebben er zin in!

P.S. Mir heeft Sander´s haar flink kortgewiekt en het is best goed gelukt :-)