Eigenlijk wil ik hier niet mee beginnen - te cliche - maar het is wel heel erg waar: de tijd gaat veel te snel! Sinds een weekje zijn we weer terug in Mexico, het zuiden ervan. Guatemala hebben we achterons moeten laten helaas, het is een prachtig land. Bij Lago Atitlan hebben we nogeen mooi uitkijkpunt in de bergen die om dat meer liggen beklommen, genaamd de Indian Nose. De laatste dagen in Guatemala hebben we doorgebracht in een dorpje waar we voor het eerst de meerderheid van de mensen in klederdracht zagen lopen (dus ook de mannen en de jongeren) en waar 15 jaar geleden nog maar 2 auto´s rondreden. Dit dorpje, Todos Santos, ligthoog in de bergen en isalleen bereikbaar over een hobbelige weg. Een restaurant is er niet, dus we hebben moeten eten waar de lokalen ook eten. Maar inmiddels zijn we daar aan gewend. Voor deze dorpelingen is Spaans hun tweede taal (hoewel sommigen het bijna niet spreken), normaal praten ze in het Mam. We hebben met een gids een prachtige wandeling door de omgeving gemaakt, die sterk verschilt van waar we tot dan toe geweest waren. Ook hebben we de tradionele chuj geprobeerd, een mini-hutje met daarin een sauna. Voor de meeste mensen is het hun douche. Velen levenvan minimum-inkomen en omdat in de VS relatief goed loon te verdienen valt, zelfs al is het zwaar onderbetaald, gaan veel jonge mannen daar een paar jaar werken. Onze gids vertelde veel over de problemen die in Guatemala spelen: van grote corruptie endiscriminatie van de indiaanse meerderheid (!) die bijv geen enkele zetel hebben in het parlement. Typerend voor het politieke klimaat hier is dat we hoorden dat mensen verwacht hadden dat in de afgelopen weken een coupe door de militairen gepleegd zou worden. Ook typerend: wanneerde lokalen vragen wat ik (Mirjam) inNederland doe enik dan vertel dat ik rechten studeer, beginnen zevaak twee dingen te roepen: 'mucho dinero' (= veel geld) of 'muchocorrupcion'. Tja, danzeg maardat het in Nederlandbest anders werkt..

Ook in Mexico zijn we in de politieke achtergronden gedoken en hebben we een documentaire gezien over de Zapatisten, een beweging die sinds 1994 in de staat Chiapas actief is en vecht voor de onderdrukte rechten van de indiaanse bevolking. Daarbij wordt geweld, vanhun zijde en vande zijde van de regering,niet geschuwd. In Guatemala hoorden we van een stel dat zijeen Zapatistendorp bezocht hadden en daardoor dachten we dat dat makkelijk kon, maar in de stad San Cristobal vertelde een man met wie we heel lang hebben staan praten dat dat strikt verboden is en de overheid nogal paranoia is op toeristen die dat willen doen. Toch maar niet gedaan dus.. Gelukkig mogen we wel de prachtige natuur van deze streekbezoeken: per boot overeen rivier tussen hogecanyons,een bezoek aan degrootste waterval van Midden-Amerika enzwemmen in natuurlijke turquoise bassins. Ook hebben we een aantal indrukwekkende ruines (Palenque, Bonampak en Yaxchilan) bezocht die middenin de jungle liggen. Doorde hoge luchtvochtigheid duurde het, ondanks de tropische temperaturen,een dag of 2 voor mijn shirtje die door flinke regenbui een beetjenat geworden was weer droog was. Wat dat betreft zijn we erg blij met het geweldige, niet zo klamme weer,hier in Oaxaca waar we nu zijn. De afgelopen twee dagen hebben we rondgelopen en vanalles bekeken in deze relaxte stad. Morgen vertrekken we naar het chaotische Mexico-City, wat heel anders zal zijn dan wat we de afgelopen weken meegemaakt hebben!

P.S. Een kippenvelverhaal? Lees verder..Insecten, ik was er erg bang voor voordat we aan deze reis begonnen, maar op een paar spinnetjes eneen paarranzige kakkerlakken na valt het best mee leek me. Tot Sander bij Lago Atitlan in onze kamer een vies en ongeveer 5 cm groot beestje doodde, geen idee wat dat was. Het muntje viel twee dagen later toen ik een shirt van het bed optilde en daaronder een prulletje lag. Afval, dachten we. Maar toen Sander het 'afval' optilde kwam het tot leven en sprong het op het bed. Ahhhhhhhhhh, een schorpioen! Ik heb echt als een malle staan schreeuwen en ook Sander had t niet al te best. Uiteindelijk heeft San hem heldhaftig met een slipper doodgemaakt. Toen konden we dit gruwelijk stuk ongedierte eens beter bekijken en tja.. dit leek wel heel veel op het beestje van 2 dagen geleden, alleen een stuk groter. Een wonder dat dit monster Sander niet gestoken of gebeten heeft, hoewelschorpioenen giftiger zijn naarmate ze kleiner zijn...